Realistisch schilder Dinie Boogaart

Publicaties

Ik begon serieus te schilderen op mijn vijftiende.Twee jaar later ging ik naar de academie.Vanaf mijn twaalfde had ik les van een Fries expressionist die me altijd hele hoge cijfers gaf op de middelbare school. Schilderen was ook het enige dat ik echt leuk vond. De rest interesseerde me weinig. Op mijn achttiende had ik mijn eerste expositie in het streekmuseum in Drachten. Daar won ik de publieksprijs zodat ik daarna een solo-expositie kreeg. Dat was mijn eerste succes.


Käthe Kollowitz

"Mijn manier van werken is beïnvloed door veel te kijken naar traditionele schilders.Toen ik een jaar of zeventien was keek ik veel naar impressionisten als Toulouse Lautrec en Degas. In de loop der tijd verschoof dat richting het expressionisme. Maar mijn stijl is wel altijd figuratief gebleven. Ik ben een groot bewonderaar van Rembrandt. En van Käthe Kollowitz.
Niet mijn gehele stijl is op latere leeftijd ontstaan. Mijn liefde voor kleur die ik als kind al had, is gebleven. En ook het tekenen van mensen deed ik al op jonge leeftijd.
Ik typeer mijn stijl als expressieve figuratie. Ik schilder dus als het ware mensen vanuit mijn gevoel. Daarbij maak ik met name gebruik van klassieke thema's als het naakt, het portret, het landschap en het stilleven. De menselijke expressie boeit me hierbij het meest. Het gaat me vooral om wat mensen uitstralen, wat ze laten zien."


Onzeker

"Op de kunstacademie had ik les van verschillende docenten. Mensen die figuratief werkten en mensen die minimalistisch werkten. Dat riep soms conflicten op. Ik moest dan iets heel abstracts schilderen, terwijl die manier van werken me niet aansprak. Ik ben heel eigenwijs en deed dan toch wat ik zelf wilde. Niettemin werd ik daar soms onzeker van. Ik was net achttien en dan is het moeilijk om je te moeten afzetten tegen een oudere docent die over een jarenlange ervaring beschikt. Zo leerde ik trouwens wel wat ik niet wilde. Daardoor werd de weg gebaand naar mijn eigen stijl. Met het volwassen worden groeide mijn stijl eveneens. Wanneer je figuratief schildert is het voor een groot deel het ambacht dat je je eigen moet maken. Dat noemen ze ook wel academische studies. Hierdoor leer je hoe je met kleur, licht en composities moet omgaan.Als je al die facetten in je vingers hebt, dán kun je gaan schilderen. Als ik soms werk van vroeger bekijk dan zie ik dat ik het nog steeds met dezelfde intensiteit en aandacht doe. Het is natuurlijk wel beter geworden, want ik heb meer ervaring. Maar de intensiteit is nog steeds hetzelfde."


Word je als kunstenaar geboren?

"Ik ben bang van wel. Ik denk dat je niet anders kunt. Het komt gewoon uit jezelf. Terwijl het vanuit mijn achtergrond echt niet gestimuleerd is. Ik denk niet dat je kunstenaars kunt maken, je wordt inderdaad als kunstenaar geboren.
Vaak wordt gezegd dat kunstenaars heel egocentrisch zijn. Ik denk datje dat ook moet zijn. Ik ben wel altijd erg geïnteresseerd in mensen. In bepaalde gemoedstoestanden. Daar sta ik heel erg voor open en dat wil ik weergeven. Ik maak niet zomaar een portret, ik ga een dialoog aan niet een schilderij. Er moet echt een soort vonk overslaan. Ik ben ook niet bang dat ik ooit opdroog. Het is een kwestie van je ogen en je hart open zetten. Als ik even de 'voeling' kwijt raak, dan schilder ik een aantal zelfportretten. Het is een soort therapie. Ik denk dat Rembrandt dat ook zo heeft gedaan. Zijn leven spat van zijn zelfportretten af."


Evenwicht

"je gaat niet zitten 'ik ga eens een mooi kunstwerk maken'. Nee, ik maak gewoon schilderijen. De buitenwereld plakt het etiket er wel op. Daar moet je je helemaal niet mee bezig houden. Je moet datgene maken dat je wilt maken. En als je een beetje geluk hebt, dan laatje dat zien door middel van tentoonstellingen. En dan komt er respons op. Mensen kopen je werk en geven hun reactie. Dat is een soort evenwicht. Wat wel vrij precair is. Het werk zelf maak ik hier in het atelier. Als het dan klaar is, ga ik ermee naar buiten. Dat hoort er ook bij. Maar in eerste instantie schilder ik voor mezelf. Vroeger, toen ik net begon met exposeren vond ik dat heel eng. Heel confronterend. Echt wennen doet het trouwens nooit."


Jeugd

"Ik heb een hele leuke jeugd gehad. Groeide op in een heel klein dorpje, Exmorra. Tot mijn achtste heb ik daar gewoond. Dat was heel heuglijk. Ik liep daar altijd rond te draven in een overall met klompen aan door de weilanden tussen de koeien. Ik heb daar erg goede herinneringen aan.
Ik ben echt op het Friese platteland opgegroeid. Dat zie je ook heel erg terug in de landschappen die ik schilder. Ik kom uit een onderwijzersgezin met vijf kinderen. Ik was de een na laatste. Een buitenstaander. Ik ging altijd mijn eigen gang. Ik wist precies wat ik zelf wilde."


Zelfportret

Wat is kunst?
Echte kunst is dat doen wat je graag wilt en je daarvan bewust zijn.

Wat is rijkdom?
Om bovenstaande te kunnen.

Wat is de kunst van rijkdom?
Met je rijkdom die dingen te doen die je echt heel graag wilt, die iets bijdragen in de kwaliteit van je leven.

Wat is de rijkdom van kunst?
Het leven zelf

Wat wil je dat mensen met jouw kunst doen?
Ervan genieten, dat het ze raakt. Ik had laatst een opening in Brabant. Daar kocht een oudere dame -ze was al een jaar of tachtig- een schilderij Ze had er al een tijdje omheen gedraaid. Op een gegeven moment besloot ze om het te kopen. Dat was zo schattig. Ze stond te springen van blijdschap voor het doek. Dat vind ik echt leuk om te zien.

Waarom wil je kunst maken?
Omdat ik niet anders kan ...




Interview uit het tijdschrift "Signaal", een uitgave van Staalbankiers, februari/ maart 2001